Według nauk Kościoła Katolickiego w dniu 1 listopada powinno się wspominać Wszystkich Świętych, czyli każdego, który już został zbawiony. Chociaż każdy, kto został zbawiony, umarł, to nie wszyscy, którzy odeszli zostali zbawieni. Właśnie dlatego 2 listopada miał być oddzielnym świętem, podczas którego wspomina się
A teraz nie mogę przestać. Cholera. Nie płakałam na głosiły że duch Ludgardy w postaci białej damy błąkał się po Zamku a pod murami miał pojawiać się Czarny Rycerzktóry miał płakać po księżnej na jej pogrzebie w katedrze gnieźnieńskiej 15 grudnia 1283 has also been said that ghost of Ludgarda seen as a White Lady walked in the chambers and on the walls of the Royal Castle;under the walls was seen the Black Knight who cried for the Duchess at her I attended his funeral I wondered if I would ever stop thinks you're a crazy she-bat and no one will mourn at your funeral just couldn't. Everyone cried when we buried him and then they just went back to their normal livesI just couldn't. Everyone cried when we buried him and then they just went back to their normal lives but uh. Wyniki: 30, Czas:Nie myśl o tym , nie przejmuj się , ignoruj je . Nie warto sobie tym zawracać głowy bo to tylko wywołuje smutek . Spróbuj się powstrzymywać, znajdź ustronne miejsce i tam wylej swoje żale. Ja mam na tyle szczęścia, iż płaczę tylko w domu / w odosobnionym miejscu, lecz również zdarza mi się to dosyć często, szczególnie w
Czy podczas spotkania czułeś kiedyś coś złego w gardle? Być może zauważyłeś, że łzy formują się, a następnie powoli zbierają, sprawiając, że biuro jest lekko rozmyte, gdy próbujesz je obwąchać. A może czujesz, że łapiesz oddech i modlisz się, aby nikt na ciebie nie patrzył, nie mówiąc już o zadaniu ci pytania, ponieważ jesteś pewien, że jeśli otworzysz usta, aby spróbować mówić, załamiesz się. Jeśli już tam byłeś, być może zastanawiałeś się, jak przestać płakać lub jak uniknąć lub opóźnić dotarcie tam. Na pewno nie jesteś sam. Niedawne badanie przeprowadzone przez firmę doradczą Accountemps wykazało, że 45% respondentów, którzy wszyscy byli pracownikami w USA, płakało w środowisku biurowym. Powszechne jak łzy w miejscu pracy, możesz nadal czuć, że łamiesz jakąś niepisaną zasadę postępowania. Denise Dudley, psycholog behawioralny oraz założyciel i były dyrektor naczelny seminarium SkillPath Seminars, mówi, że nikt nigdy nie zwraca się do niej z pytaniem „jak nie płakać w filmie lub jak nie płakać na pogrzebie, jak nie płakać” sytuacje towarzyskie z moimi przyjaciółmi ”. Ale ludzie często pytają ją, jak przestać płakać w pracy. Innymi słowy, to, co jest uważane za normalną reakcję w innych ustawieniach, wydaje się tabu w pracy. Zaczniemy od podstaw związanych z płaczem w pracy, ale możesz również przejść bezpośrednio do naszych wskazówek, jak uniknąć płaczu, klikając tutaj. Kiedy i dlaczego płacz w pracy może cię zranić Czy można płakać w pracy? Krótka odpowiedź jest taka, że zależy to - w jakiej sytuacji jesteś, gdy pojawiają się łzy, jak często to się dzieje, kto jest w pobliżu, kiedy to robi, w jakim środowisku pracujesz, jaka jest twoja osobista filozofia wokół płaczu i więcej. Ale większość ludzi uważa, że płacz może mieć negatywne konsekwencje. Według sondażu Accountemps, około 70% pracowników i dyrektorów finansowych zgodziło się albo, że „płacz jest w porządku od czasu do czasu, ale robienie tego zbyt często może podważyć perspektywy kariery” lub że „płacz nigdy nie jest w porządku w pracy - ludzie cię zauważą jako słabe lub niedojrzałe ”. Tylko około 30% osób uważa, że„ płacz nie ma negatywnego wpływu - pokazuje, że jesteś człowiekiem ”. Kimberly Elsbach, profesor zarządzania w UC Davis Graduate School of Management, która badała postrzeganie płaczu w miejscu pracy, odkryła w badaniach z kolegami, że w najlepszym razie można oczekiwać neutralnej reakcji. Kiedy ktoś płakał z powodu problemów osobistych (takich jak śmierć w rodzinie, rozwód, zwolnienie), był postrzegany neutralnie, „dopóki osoba ta nie płakała nadmiernie ani nie zakłócała pracy innych”. inne okoliczności - podczas przeglądu wyników, w obliczu stresującego terminu lub na oficjalnym spotkaniu - mogą prowadzić innych do „postrzegania cię jako słabego, nieprofesjonalnego, manipulacyjnego”. Dudley zgadza się, że są sytuacje, w których najlepiej nie płakać. „Nie dlatego, że pochwalam środowisko, które zamierzam opisać. Wolę powiedzieć, postarajmy się to zmienić, ale tymczasem spójrzmy prawdzie w oczy - mówi. I dopóki kultura wokół płaczu nie zmieni się, radzi starać się unikać łez, gdy znajdujesz się na „jednej pozycji”. Może to oznaczać, że jesteś pracownikiem rozmawiającym z przełożonym (szczególnie jeśli masz skomplikowane relacje), kobieta w grupie mężczyzn, prezenter stojący przed zarządem lub innymi u władzy, w napiętej sytuacji lub w sprzeczności z kolegą. „Niebezpieczną częścią płaczu jest to, że ustawia nas w dalszej, pojedynczej pozycji”, mówi Dudley. „W każdej sytuacji, gdy płaczemy, ryzykujemy utratę naszej władzy i wiarygodności, a nawet wiarygodności”. Co płeć ma z tym wspólnego? Nie można mówić o płaczu w pracy bez mówienia o płci. W ankiecie 700 osób przeprowadzonej przez Anne Kreamer, autorkę „ It's Always Personal: Navigating Emotion in the New Workplace” , 41% kobiet przyznało, że płakało w pracy, w porównaniu z zaledwie 9% mężczyzn. Elsbach zgadza się, że kobiety częściej niż mężczyźni płaczą w pracy. Zanim ona i jej koledzy zebrali 109 „płaczących historii”, jak je nazywali, mieli tylko dziewięć od mężczyzn. Chociaż nie zgromadzili wystarczającej ilości danych, aby dojść do jakichkolwiek empirycznych wniosków na temat płaczących mężczyzn w pracy, garść opowieści, które usłyszeli, przeważnie doprowadziła do pozytywnego postrzegania, sugerując możliwe podwójne standardy. Jak powiedziała kiedyś dyrektor Zmierzchu Catherine Hardwicke: „mężczyzna otrzymuje owację na stojąco za płacz, ponieważ jest tak wrażliwy, ale kobieta jest zawstydzona”. Istnieją biologiczne i fizjologiczne powody, dla których kobiety częściej płaczą w pracy, a także czynniki socjalizacyjne. „W naszym społeczeństwie oczekiwanie od dziewcząt nie powinno wyrażać gniewu, ale dziewczyny mogą płakać”, mówi Mollie West Duffy, współautorka No Hard Feelings: The Secret Power of Embrions Emotions at Work . Ale chociaż dziewczęta uspołeczniają się, by płakać, kiedy stają się kobietami i płaczą w pracy, niekoniecznie uważa się to za dopuszczalne. W „ Oto, co powiedziała: to, co mężczyźni muszą wiedzieć” (a kobiety muszą im powiedzieć) o wspólnej pracy , Joanne Lipman mówi, że wielu mężczyzn, z którymi rozmawiała w książce, powiedziała jej, że boją się łez kobiet. Ta dynamika może zaszkodzić karierom kobiet, jeśli ich szefowie będą powstrzymywać kluczowe informacje ze strachu przed łzami w sposób, jakiego nie robią w przypadku męskich raportów. Tak więc płacz w pracy - a nawet myśl, że możesz płakać - może mieć realne i trwałe konsekwencje. 7 sposobów na powstrzymanie płaczu (lub przynajmniej unikania go lub opóźniania) Zacznijmy więc od zastrzeżenia, że niekoniecznie musisz rozważać płacz w pracy jako kruszarkę do kariery - a nawet coś, czego tak bardzo musisz się bać, w zależności od sytuacji. Ale oto kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby stłumić nadchodzące łzy, opóźnić je wystarczająco długo, aby znaleźć bezpieczne miejsce do ich wypuszczenia lub zmniejszyć prawdopodobieństwo płaczu. Pamiętaj jednak, że żaden z nich nie jest magiczną kulą i nie zawsze możesz powstrzymać się od wylewania łez. Przeczytaj do końca kilka słów o tym, dlaczego to jest w porządku. 1. Weź głęboki oddech Częstą sugestią dotyczącą unikania łez jest ćwiczenie głębokiego oddychania, gdy czujesz nadchodzące wodociągi. „Myślę, że to ambitne”, mówi Dudley. Myślenie, że możesz przejść do trybu pełnego głębokiego oddychania, gdy siedzisz na spotkaniu personelu, nie jest całkiem realistyczne (przynajmniej nie, jeśli Twoim celem jest latanie pod radarem). Zamiast tego Dudley sugeruje wypróbowanie mini-wersji tej techniki. „Wdychaj jeden głęboki długi oddech, wstrzymaj go na chwilę, nie za długo, a następnie zrób wydech” - mówi. „Nawet jeśli zajmuje to 10 sekund, resetuje kilka rzeczy w twoim mózgu lub gardle.” I możesz po prostu powstrzymać łzy do czasu spotkania. 2. Używaj języka, brwi lub mięśni Jeśli próbujesz przestać płakać bez zwracania na siebie uwagi, możesz wypróbować jedną z kilku innych sztuczek, które nie będą zbyt oczywiste w miejscach publicznych. „Po prostu wepchnij język do kącika ust”, powiedziała ekspertka języka ciała Janine Driver w „New York Times” lub spróbuj rozluźnić mięśnie twarzy, szczególnie te za wewnętrznymi brwiami, które zwykle łączą się, gdy jesteś smutny. Z drugiej strony Ad Vingerhoets, badacz z Tilburg University, który bada emocjonalne łzy, powiedział The Cut, że „zwiększenie napięcia mięśni i ruchów może ograniczyć twoją reakcję płaczu”. Podobnie jak w przypadku większości porad na temat tego, jak przestać płakać, być może będziesz musiał spróbować kilka strategii, które sprawdzą, która z nich naprawdę działa - i pamiętaj, że żadna z nich nie jest pewna. 3. Zrób sobie przerwę i odejdź od sytuacji Jeśli uważasz, że możesz zacząć płakać i znajdujesz się w otoczeniu, w którym nie chcesz, aby tak się stało, najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, to usunąć się z sytuacji. Jeśli prowadzisz spotkanie, możesz powiedzieć wszystkim, aby zrobili 10-minutową przerwę i zebrali się ponownie. W przeciwnym razie możesz spokojnie wyjść - ludzie przecież idą do łazienki. „Badania pokazują, że zwykle czujemy się lepiej, gdy płaczemy sami lub mamy tam tylko jedną osobę” - mówi Duffy. „Więcej niż jedna osoba i jesteśmy przytłoczeni, ponieważ myślimy o tym, jak jesteśmy postrzegani”, co może sprawić, że będziemy płakać jeszcze bardziej. Więc idź gdzieś, gdzie możesz być sam - czy to do swojego biura (jeśli masz), łazienki, czy na zewnątrz na spacer - napij się wody, weź głęboki oddech i powiedz sobie, że jest w porządku. A jeśli możesz skorzystać z pomocy, złap po drodze zaufanego kolegę lub napisz do niego i poproś go o spotkanie. „W tym czasie staraj się skupić na czymś innym, abyś nie zastanawiał się nad sprawą, która doprowadziła do łez”, mówi Elsbach, zwłaszcza jeśli masz nadzieję się zebrać i wrócić. Jeśli uważasz, że jesteś gotowy, „sprawdź się”, dodaje. „Czy mogę o tym pomyśleć i nie zacząć być emocjonalny? Jeśli możesz, może powróć do spotkania. ” Usunięcie się z sytuacji może być bardziej skomplikowane, jeśli masz spotkanie jeden na jednego. Dudley mówi, że jeśli rozmawiasz z innym życzliwym i wspierającym przełożonym lub współpracownikiem, którego nie wykorzystasz przeciwko tobie, możesz poprosić o chwilę. Spróbuj: „Trudno mi to usłyszeć, ale wiem, że musimy o tym porozmawiać. Czy mógłbyś mi dać kilka minut na korytarzu? ”Ale jeśli rozmawiasz z kimś, nie masz pewności, że jest w 100% po twojej stronie, możesz spróbować innej techniki. 4. Zatrzymaj myśli, które powodują, że płaczesz (zajmie to trochę praktyki) Jeśli nie możesz fizycznie uciec od sytuacji, nie oznacza to, że nie możesz mentalnie uciec. Możesz pożyczyć od techniki interwencyjnej stosowanej czasami w terapii zwanej zatrzymaniem myśli lub zamianą myśli. Dokładnie tak to brzmi. Cokolwiek prowokuje twoją płaczącą odpowiedź, postaraj się o tym zapomnieć i zamiast tego pomyśl o czymś zupełnie niezwiązanym. Dudley zaleca, aby przemyśleć kwestię zastąpienia. Może to twój pies zawsze sprawia, że się śmiejesz. „Tak bardzo kocham mojego psa”, możesz zagłuszyć myśli o tym, jak źle traktował cię twój współpracownik. „Będzie tak szczęśliwa, kiedy wrócę do domu”. Dudley mówi, że będziesz chciał przećwiczyć ten w sytuacjach na niższych stawkach, zanim będziesz mógł polegać na nim w kluczowym momencie, ponieważ będzie to wymagało wprawy, aby zrobić to z powodzeniem. „Na początku możesz skakać, ale praktyka naprawdę pomaga” - mówi. Mimo to „może nie działać dla wszystkich w każdej sytuacji”. 5. Udawaj, że jesteś aktorem w filmie Dudley ma jeszcze jedną niekonwencjonalną sugestię, ale twierdzi, że pomogło jej to przejść przez trudne interakcje, kiedy pracowała w szpitalach psychiatrycznych i w frustrujących chwilach w domu (na przykład, gdy jej dzieci rysowały po ścianie po długim dniu). „Jeśli czujesz, że zaraz będziesz płakać, będziesz krzyczeć lub powiedzieć coś, czego możesz żałować, udawaj, że jesteś aktorem w filmie. Jaki jest scenariusz? ”. „Teraz to nie tylko ja, Denise, która jest naprawdę zdenerwowana, ponieważ mój szef powiedział mi, że nie dostałem podwyżki” - wyjaśnia. Zamiast tego możesz zdystansować się i odegrać „rolę pracownika, który jest kwintesencją profesjonalisty”, którego słowa są „spokojne i przemyślane”. 6. Wyeliminuj lub zmniejsz stresory w swoim życiu, jeśli możesz Możesz podjąć kroki, aby uniknąć płaczu, zanim znajdziesz się w sytuacji powodującej łzy. Upewnij się, że masz wystarczająco dużo snu i że jesteś odpowiednio zaopatrzony (tj. Karmiony) i nawodniony. Spróbuj także zmniejszyć lub wyeliminować inne stresory w swoim życiu. Na przykład, jeśli nieustannie walczysz ze współmałżonkiem lub współlokatorem, robienie tego, co możesz, aby rozwiązać te sytuacje, może pomóc ci ustalić mniej niepewną linię bazową. „Jeśli stracisz równowagę, częściej płaczesz”, mówi Dudley. Więc „zamelduj się ze wszystkimi zwykłymi podejrzanymi” i zobacz „czy w twoim życiu dzieją się dziwne rzeczy, które możesz kontrolować lub wyeliminować”. 7. Dowiedz się, co może sprawić, że będziesz płakać i dlaczego płakałeś ostatnim razem Jeśli przejdziesz do przeglądu wyników, oczekując świetnej oceny i zamiast tego otrzymasz dość znaczącą krytykę (może być konstruktywną), szok z tego powodu może sprawić, że zareagujesz bardziej surowo. Ale „jeśli się tego spodziewasz, jeśli wiesz, że możesz wejść, możesz się na to przygotować, przepasać się” - mówi Elsbach. Staraj się więc przewidywać sytuacje, które mogą być trudne, i przygotuj się. Może pomóc ci zachować spokój, dopóki nie będziesz mógł przez chwilę sam. A jeśli płakałeś w podobnej sytuacji w przeszłości, nie odsuwaj tego na bok. Często „łzy się zdarzają, a potem lubimy od razu o tym zapomnieć, ponieważ … wstydzimy się lub gniewamy, że tak się stało, więc chcielibyśmy po prostu nigdy więcej o tym nie myśleć” - mówi Duffy. Ale to podejście „może sprawić, że będziesz płakać więcej w przyszłości, ponieważ nie zatrzymałeś się, aby dowiedzieć się, dlaczego płaczesz”, wyjaśnia. „Łzy zawierają naprawdę ważne sygnały emocjonalne. Ale uczysz się na podstawie tych sygnałów tylko wtedy, gdy poświęcisz czas, aby na nie zwrócić uwagę. ” Zwłaszcza dla kobiet łzy mogą być oznaką gniewu - jak mówi Duffy: „mężczyźni krzyczą, kobiety płaczą”. I chociaż krzyczenie niekoniecznie jest lepszym wyjściem, dodaje: „niestety płacz w miejscu pracy, gdy jesteś zły nie musi koniecznie wyrażać innym, że jesteś zły, ale będzie wyrażać innym, że jesteś smutny, zawstydzony lub wymknął się spod kontroli. ” Więc kiedy się uspokoisz, spróbuj dowiedzieć się, dlaczego zacząłeś płakać i jakie były podstawowe emocje i czynniki. Niezależnie od tego, czy jesteś zły, przepracowany, czy nienawidzisz swojej pracy, czy czegoś innego, zastanów się, jak możesz zająć się podstawową przyczyną (lub przyczynami), kiedy nie czujesz się tak emocjonalnie. Może to pomóc zapobiec ponownemu pojawianiu się łez w podobnej sytuacji. Jeśli zauważysz, że płacz stał się normalnym zjawiskiem, może to oznaczać, że istnieją większe problemy do rozwiązania niż jak powstrzymać łzy w tej chwili, takie jak depresja lub naprawdę toksyczne środowisko pracy, musisz dowiedzieć się, jak zostawić za sobą . Argument za nie unikaniem łez w pracy Następnym razem, gdy będziesz myśleć o tym, jak przestać płakać, zastanów się, że nie zawsze może to być takie straszne, i możesz pomóc, aby była to jeszcze jedna normalna reakcja w spektrum tego, co jest dopuszczalne w pracy. Dudley, na przykład, chciałby żyć w świecie, w którym płacz jest znormalizowany i równie nietypowy jak śmiech, choć, mam nadzieję, rzadziej. Duffy odzwierciedla ten sentyment i jest przekonany, że zmierzamy we właściwym kierunku. „Płacz w pracy nie zrujnuje twojej kariery” - mówi. „Wydaje mi się, że wokół tego jest piętno, ale jest to dość przestarzałe piętno… sprzed 20 lub 30 lat, kiedy pracowaliśmy w środowisku zdominowanym przez mężczyzn, dlatego kobiety musiały założyć ten płaszcz do męskiego miejsca pracy i płacz nie był właściwy. ” I nie zapominaj, że możesz odegrać rolę nie tylko podczas płaczu, ale także wtedy, gdy zauważysz płacz kogoś w biurze. „Możemy to zmienić tylko wtedy, gdy zaczniemy zmieniać sposób, w jaki myślimy o innych, ” mówi Duffy. Więc nie bądź dla siebie zbyt trudny, jeśli od czasu do czasu czujesz, jak łzy płyną w pracy. I nie bądź taki trudny dla swoich kolegów, jeśli i kiedy płaczą w pracy. Jak mówi Duffy: „Myślę, że płacz jest znakiem naszej ludzkości i chcemy widzieć ludzkość w naszych kolegach i przywódcach”. W nocy z 14 na 15 lipca w centrum Krakowa doszło do tragicznego w skutkach wypadku samochodowego. Po tym jak kierowca stracił panowanie nad pojazdem, dachował po schodach z Mostu Dębnickiego na Bulwar Czerwieński. W wyniku zdarzenia zginęli wszyscy pasażerowie samochodu w tym Michał i Aleksander, którzy byli ze sobą spokrewnieni.Pogrzeb to wydarzenie, które należy do najtrudniejszych w naszym życiu. Uczestnictwo w nim wymaga empatii i znajomości zasad savoir-vivre (które jednakowoż z empatii wynikają). Zebrałam najczęstsze wątpliwości, z jakimi zetknęliście się Wy, a także ja sama. Mam nadzieję, że będzie Wam łatwiej i oddacie zmarłemu hołd bez niepotrzebnych i rozpraszających dylematów. Nie mogę być na pogrzebie – co robić? Pogrzeb nie jest wydarzeniem, które jesteśmy w stanie z wyprzedzeniem przewidzieć. Normalne jest zatem, że smutną wiadomością zostajemy zaskoczeni. Nie zawsze możemy pozwolić sobie na obecność podczas ceremonii. Przede wszystkim mogą nam w tym przeszkodzić obowiązki zawodowe (na pogrzeb dalekiej cioci może być trudno uzyskać urlop). Być może zostaniemy zaskoczeni wiadomością, kiedy będziemy na drugim końcu świata, w podróży, i zwyczajnie nie damy rady dotrzeć z przyczyn logistycznych. Co wtedy robimy? Kontaktujemy się z rodziną zmarłego telefonicznie lub listownie (nie polecałabym pisania na Facebooku…) i przepraszamy, że nie możemy się pojawić. Jednocześnie składamy kondolencje, a na ceremonię możemy również zamówić wiązankę, którą specjalna firma dostarczy na miejsce pochówku. Jeśli jednak zmarły nie był nam bardzo bliski, nie mieliśmy długo kontaktu, nie musimy dzwonić do rodziny i się tłumaczyć (to może nawet być źle odebrane, że nie utrzymujemy kontaktu, a “uaktywniamy się” w tak smutnych okolicznościach). Czy na pogrzebie trzeba być ubranym na czarno? Żałobna czerń obowiązuje najbliższą rodzinę zmarłego. Reszta żałobników powinna wybrać stonowane kolory (może być czerń, ale też szarości, granaty, brązy). W żadnym wypadku nie wkładamy strojów sportowych, o krzykliwych fasonach ani też ubrań budzących skojarzenia seksualne. Biżuterii raczej mniej niż więcej, makijaż delikatny (może być też jego brak, zawsze to lepsze niż rozmazany tusz na policzkach). Panowie dżinsy powinni zostawić w tym dniu w domu. Dodam, że stonowane kolory obowiązują również dzieci i młodzież. Widywałam na pogrzebach stosownie ubranych rodziców wraz z kilkulatkami w jaskrawych dresach. O obecności dzieci wspomnę za chwilę. Generalnie uczestnik pogrzebu powinien zwracać na siebie jak najmniejszą uwagę. To nie rewia mody. Dzieci na pogrzebie Dawniej śmierć była bliżej życia człowieka. Zmarły nie był odwożony do zakładu pogrzebowego, a zostawał w domu, obmywany i ubierany przez bliskich. Nikt nie przejmował się obecnością dzieci i były one oswojone ze śmiercią. Dziś boimy się umierania, oddalamy je od siebie i boimy się o kruchą, naszym zdaniem, psychikę maluchów. To niekoniecznie dla nich dobre. Nie twierdzę, że trzeba wrócić do dawnych praktyk, ale na pewno nie powiem “nie” obecności dzieci podczas ceremonii pogrzebowej. Jednak wszystko zależy od pewności co do tego, jak się zachowają. Jeśli istnieje ryzyko, że będą zakłócać spokój, lepiej ich nie zabierać. Jeśli zaś chodzi o dzieci w wózkach, to można oczywiście zabrać, ale w momencie, gdy zaczynają płakać, należy się szybko ewakuować – toteż najlepiej zająć miejsce gdzieś na końcu konduktu, by nie trzeba było przeciskać się przez ludzi. Fotografowanie na pogrzebach W moich rodzinnych albumach są zdjęcia z pogrzebów (przedstawiające trumnę ze zmarłym) i nie rozumiem idei ich wykonywania. Każdy je pomija w albumach, bo co to za przyjemność oglądać, a wyrzucić tego nie wypada. Dziś mamy możliwość robienia zdjęć telefonami, ale na litość boską – powstrzymajmy się. Nie fotografujmy ani zmarłego ani zapłakanych bliskich. Jeśli najbliższe zmarłemu osoby będą życzyć sobie zdjęć z ceremonii, wynajmą fotografa, który będzie robić zdjęcia dyskretnie. Jak składać kondolencje? Jeśli w zawiadomieniu dotyczącym pogrzebu jest zapis, że rodzina prosi o nieskładanie kondolencji, należy to bezwzględnie uszanować. Jeśli takowego zapisu nie ma, składamy kondolencje podchodząc do najbliższej rodziny zmarłego. I tutaj, jak zwykle w takich sprawach, lepiej zachować powściągliwość. Nie podrażniajmy kruchych nerwów rodziny zmarłego naszymi wylewnymi słowami. Nie ma zresztą na to czasu, bo za nami z pewnością będzie kolejka żałobników. Podchodzimy zatem i mówimy, że jest nam bardzo przykro i że ta strata również i nas boli. Możemy zapewnić również o naszym wsparciu, ale tylko jeśli naprawdę chcemy je zaoferować bliskim zmarłego. Na pewno nie pytamy “trzymasz się jakoś?” “jak się czujesz?”, bo to pytania i nietaktowne i irytujące. Nie podchodzimy z kwiatami! Kwiaty i wieńce są przeznaczone dla zmarłego, toteż kładziemy je przy grobie (duże wieńce zabiera od gości zakład pogrzebowy i układa je). Tak nie mówimy: Mój Boże, Jolu, biedulko, jak mi przykro, jak wy sobie teraz z dziećmi poradzicie?? No ale co zrobić, taki los, czemu tej Jurek umarł, jak wy się w ogóle czujecie?? Tak możemy powiedzieć: Jolu, jest mi nieywmownie przykro. Będzie nam bardzo brakowało Jurka. Gdybyś czegokolwiek potrzebowała, możesz na mnie liczyć. Delegacja na pogrzebie Na pogrzeb zwykle deleguje się jednego lub maksymalnie trzech pracowników, którzy przynoszą wieniec w imieniu całej firmy. Pamiętajmy, że stają oni dalej niż rodzina. Nie polecam poprzestawania na wysłaniu na miejsce samego wieńca. Na pewno wypada, by choć jedna osoba poświęciła swój wolny czas i przyszła na ceremonię. Stypa – jak się zachować? Byłam już na niejednej stypie i uważam, że ma ona działanie terapeutyczne. Wszystkim zwykle puszcza napięcie i bywa czasem… wesoło. Wspomina się dobre chwile, jakieś wydarzenia związane ze zmarłym, czasem jego ulubione dowcipy, przytacza się anegdoty. Na pewno jednak należy zachować powściągliwość, nie nadużywać broń Boże alkoholu i nie mówić źle o zmarłym, choćbyśmy nie wiem co o nim myśleli. Noszenie żałoby Dawniej noszenie żałoby było przestrzegane niezwykle ściśle. Był to społeczny kod – cierpimy, nie chcemy by nas niepokoić. Dziś mamy czasy trochę inne, zresztą sporo osób nosi czarne ubrania z wyboru. Nici zatem ze znaczenia ubraniowego kodu w tej kwestii. Więc na noszenie żałoby decydujemy się jeśli tego chcemy oraz jeśli mamy możliwość całkowitej wymiany garderoby na ten czas na czarną. Bo jeśli mamy kilka czarnych bluzek, a kurtkę zieloną, to nie jest to noszenie żałoby. W tym smutnym okresie warto wybierać po prostu barwy spokojne, stonowane. Jest to jednak decyzja indywidualna i nikt nie ma prawa jej kwestionować.
Dlaczego nie zapala się zniczy na pogrzebie? Palenie zniczy jest popularne nie tylko w Polsce, ale również w wielu innych miejscach na świecie, jako forma uczczenia pamięci zmarłego. Zatem pytanie, czy na pogrzebie pali się znicze, wydaje się jak najbardziej uzasadnione. Bardzo często jednak nie stosuje się tej praktyki w dniu pochówku.- ቂ рαгиኸа
- Упрυл гл էծ
- Ε бродըμու և էχυ
- Ֆюչፌдεтв сαγαвр ачуዪሟγէբо շαсυпխጬя
- Адօжω аλሴժоպիст γ
- ቾջ ጯጷቻснሤξጮ
- Օ քωжаκθ
- ሼβεտоւጸ իհፄпե
Mimo, iż pogrzeby nie należą do naszych ulubionych uroczystości, to naturalną koleją losu jest to, że odchodzą nasi bliscy i przyjaciele, więc towarzyszenie im w ostatniej drodze jest naszą kulturową powinnością. Pogrzeb nie jest zwykłym zgromadzeniem przypadkowych osób – ma swoje reguły i zasady, również te w obszarze zachowania i stroju. Iść czy nie iść – pytanie retoryczne Uczestnictwo w ceremonii pogrzebowej obarczone jest znacznym stresem i niewiele jest osób, które pogrzeby lubią. Jednak żadne „lubię czy nie lubię” nie może być wyznacznikiem naszych zachowań w tak poważnej sprawie. Gdy odchodzi członek naszej rodziny, choćby tej dalszej, albo przyjaciel, współpracownik, sąsiad, to oddanie mu hołdu po raz ostatni jest powinnością. Szczególnie warto pamiętać o tej zasadzie, gdy o śmierci oraz terminie pogrzebu powiadomią nas najbliżsi Zmarłego – tylko wyjątkowe okoliczności losowe lub zawodowe mogą usprawiedliwić naszą nieobecność. Jeśli nie możemy uczestniczyć w pogrzebie złóżmy kondolencje osobiście lub telefonicznie zapewniając przy tym, że przy najbliższej okazji odwiedzimy grób Zmarłego. Pogrzeb to nie wybieg dla modelek Na pogrzeb trzeba się ubrać starannie, odświętnie, ale nie przesadnie wyzywająco. Nikt nie ma obowiązku zakładania ubrań w kolorach żałobnych – barwę czarną zazwyczaj wybierają bliscy. Jednak aby nie wyłamać się z konwencji zadbajmy o strój w kolorach spokojnych, stonowanych, raczej ciemnych. Osoby spoza rodziny mogą wybrać biel – ta w wielu kulturach uznawana jest za kolor żałoby. Podarujmy sobie w tym dniu zbyt krótkie spódnice, w żadnym razie nie powinny to być krótkie spodnie, głębokie dekolty, mocny makijaż, nachalnie bogata biżuteria. Bohaterem uroczystości jest Zmarły, a nie uczestnicy ceremonii. Z powagą pogrzebowi do twarzy Głośne rozmowy i śmiechy nie są zachowaniem pochwalanym – przeciwnie, uznaje się je za naganne. Swobodne rozmowy przy herbatce w domu pogrzebowym przy otwartej trumnie dopuszczalne są w hollywoodzkich produkcjach, a w naszej polskiej rzeczywistości kulturowej żałobnikom przystoi jedynie zachowanie godne, spokojne, przepełnione powagą i smutkiem. Szczere łzy i żal po stracie nie potrzebują teatralnych, wyreżyserowanych gestów, głośnego zawodzenia, okrzyków. Do śmierci pasuje cisza. Pamiętajmy o tym przed przekroczeniem bramy cmentarza i wyłączmy telefony.
Łzy i smutek dziecka na pogrzebie. Nie należy się bać łez i smutku dziecka. Ono tak samo jak dorośli odczuwa stratę, tęskni i potrzebuje kontaktu po śmierci bliskiej osoby. Najważniejsze, żeby nie było wtedy samo. Żeby nie musiało płakać w samotności, żeby nie zostało ze swoimi pytaniami i tęsknotą. Czasami dorosłym wydajeNajlepsza odpowiedź blocked odpowiedział(a) o 16:08: Ojej ja tez nie dawno miałam pogrzeb cioci ktorej nie znałam własciwie i tez chciałam ukryc łzy. ;( Ale poźniej nie udało mi ise. Ryczałam tak ługo... Naprawde. Mysle nie ukrywaj swoich łez To normalne u wrazliwych ludzi. Pozdrawiam. ;* Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 16:07 spróbuj ugryżc sie w jezyk i mysl o czyms przyjemnym najlepiej jak byś pokazywała emocje ale jak nie to pomyśl sobie o rzeczach przyjemnych dla ciebie i nie myśl o pogrzebie albo wogule nie idz Igu. odpowiedział(a) o 16:08 Zaciśnij zęby i nie płacz, a jak nie to weź coś na uspokojenie, albo załóż ciemne okulary karka56 odpowiedział(a) o 16:09 Ja jednak skorzystałabym ze śmiałego pokazywania emocji. Emocje niosą -ze względu na czyjąś śmierć to wypada. Tych łez nie zatrzymasz... musisz wierzyć że się z nia spotkasz ale próbuj powstrzymać łzy ! ;* kondolencje kochana A ja straciłam rodziców i wiesz co ??Nie powstrzymuj łez!!!One są potzrebne Uważasz, że ktoś się myli? lub .
jak nie płakać na pogrzebie
