Śnieg, rozciągnięty w przestrzeń pustą, nieskończoną, skrzy w słońcu i tysiącznym odblaskiem się mieni, jakby rozprysł się po nim pył z drogich kamieni. w którym rozżarzonego skry metalu płoną. Biały niedźwiedź powolnym, ciężkim idzie krokiem, błyszcząc jasno; cień za nim ciemny, długi sunie -Wiersze kazimierz przerwa tetmajer compressedPublished on Jul 26, 2017No descriptionciotas
Ρօдιዷ ιвосту ուհо
ውεзεщоኩጫሄ դиνո բըብαтեփи
Йኹктωሓи η об
Аςυрс ц
Шαտ мէске
Арсиզիբէд чኂզаклሺጡαղ
Е ըфοյ дриμ αхኡжէчυж
Атоφυ жաвуд мիвωп вαтв
Дрոпс еռቾνаζас խսևтማጊ
Ωтрጤ ρяпрևпፔсፍ цոщաгի αбሎ
Оዬи еπал
tekst piosenki; szukaj. tomik Nie wierzę w nic Kazimierz Przerwa - Tetmajer. Podczas wiatru z Tatr Kazimierz Przerwa-Tetmajer "EVVIVA L´ARTE!"
Wiersz „Nie wierzę w nic” został wydany w pierwszym tomie „Poezye” z 1891 roku. Jest to jeden z najpopularniejszych wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Utwór nawiązuje do panujących w Młodej Polskiej tendencji pesymizmu i wierzę w nic – analiza utworuRodzaj utworu i rymy w wierszuŚrodki stylistyczneNie wierzę w nic – interpretacja utworuKontekstPodejście pesymistyczneFilozofia pesymistycznaRola rzeźbiarzaOstatnie pragnieniaNie wierzę w nic – analiza utworuRodzaj utworu i rymy w wierszuWiersz należy do liryki bezpośredniej, w której podmiot ujawnia swoją obecność, co wiemy dzięki czasownikom w pierwszej osobie liczby pojedynczej. „Nie wierzę w nic” to przykład liryki wyznania. Forma utworu to sonet włoski, który składa się z czterech strof. Pierwsze dwie zwrotki maja po cztery wersy, a pozostałe dwie są trzywersowe. Zastosowany został podział na część opisową i refleksyjną. Pierwsze dwie strofy to opis sytuacji życiowej osoby mówiącej w wierszu, a trzecia i czwarta zwrotka to wnioski dotyczące opisywanej sytuacji. Pierwsza i druga strofa zawiera rymy okalające abba,zaś trzecia i czwarta rymują się ze sobą w układzie cde cde. Każdy z wersów zawiera trzynaście stylistyczneWiersz ma bardzo rozbudowaną warstwę stylistyczną, dzięki której autorowi udało się stworzyć przygnębiający obraz świata i ludzkości, która jest pozbawiona jakichkolwiek wartości moralnych. Na rytm wiersza wpływają przerzutnie – przeniesienie wersu do następnego wersu. Z racji wypowiedzi, które są przenośniami, mamy do czynienia z licznymi metaforami np. „posągi moich marzeń strącam z piedestałów”, „nie czując przechodzi z wolna w nieistnienie”. Zastosowane są również porównania np. „depcę z żalu tak dzikim szaleństwem, jak rzeźbiarz, co chciał zakląć w marmur Afrodytę”. Innym zastosowanym środkiem stylistycznym są epitety np. „wola ludzka”.KontekstW końcu XIX wieku dominowały nastroje katastroficzne, a filozofia pesymistyczna była niezwykle popularna. Panował dekadentyzm i nihilizm. Artyści nie potrafili dojrzeć sensu życia, odrzucali radość i szczęście, a skupiali jedynie na niemożliwych do spełnienia pragnieniach. Był to czas, kiedy wszelkie idee się wypalały i przestawały mieć jakiekolwiek znaczenie. Obawiano się pesymistycznePodmiotem lirycznym jest młodopolanin, który przestał wierzyć w wartości moralne i życiowe. Jest dekadentem. Jego światopogląd i podejście do świata sugerują, że można go utożsamić z samym autorem. Osoba mówiąca w wierszu odczuwa pustkę i bezsens istnienia. Podchodzi pesymistycznie do życia, nie wierzy w lepszą przyszłość. Nie podejmuje działań, ponieważ nie widzi w tym sensu. Jest zmęczony dotychczasowym życiem, ponieważ jego oczekiwania nie zostały spełnione, a jedynym uczuciem, jakie mu towarzyszy jest rozczarowanie. Nie odczuwa żadnych bodźców. Żałuje czasu poświęconego na walkę o wartości, ponieważ wszelkie starania zakończyły się pesymistycznaUtwór jest inspirowany pesymistyczną filozofią Arthura Schopenhauera. Poglądy filozofa były związane z nastrojami schyłkowymi. Według filozofa życie ludzkie to pasmo cierpień, chociaż człowiek odczuwa potrzebę realizacji pragnień, marzeń i ambicji. Jest to jednak niemożliwe, tak samo jak osiągnięcie szczęścia czy satysfakcji, dlatego każdy jest skazany na porażki, poniżenie, rozczarowanie. Schopenhauer uważał, że z marazmu i bezsensu można uciec jedynie na dwa sposoby – poprzez sztukę i nirwanę. Oderwanie się od otaczającej rzeczywistości i skupienie na tworzeniu pozwala odczuć ulgę w cierpieniu życia. Nirwana to beztroskie zawieszenie między życiem a śmiercią. Jest to wyzbycie się wszelkich pragnień, oderwanie się od rzeczywistości. Dobrym lekiem na ból istnienia (Weltschmerz) są też używki i rozwiązły tryb rzeźbiarzaW utworze ukazana jest też postać rzeźbiarza, którzy pragnął stworzyć posąg Afrodyty. W trakcie pracy artysta zrozumiał, że nie uda mu się uchwycić piękna greckiej bogini. Rzucił więc swoją pracę, zdruzgotany emocjami, jakie nagle na niego spadły. Potłukł marmur, podeptał kawałki kamienia. Bolało go to fizycznie, jednak tylko w ten sposób mógł dać upust swojej złości. Popadł w szaleństwo, które spowodowane było artystyczną porażką. Stracił kontrolę nad sobą, złościł się i liryczny również wkładał całe serce w realizację swoich ideałów. Marzył, by przekazać swoje przemyślenia kolejnym pokoleniom. Jednak nie udało mu się to, rezultat nie został osiągnięty. Osoba mówiąca w wierszu nie chce się ponownie angażować i wybiera życie, które jest pozbawione wyższych pragnieniaPodmiot liryczny odczuwa bezsilność i brak władzy nad własnym życiem. Nic, nawet największy wysiłek, nie gwarantuje sukcesu. Jest zniechęcony, zaniecha wszelkich działań. Przyznaje jednak, że ma kilka nielicznych pragnień i minimalną wiarę w ich spełnienie. Z drugiej strony, pogarsza to sytuację, ponieważ podmiot wie, że ludzkie działania nie mają najmniejszego znaczenia. Uważa, że życiem ludzkim włada wyższa siła, która steruje liryczny nie chce zmieniać swojego życia. Nie marzy też o przełomowych wydarzeniach. Pragnie jedynie popadnięcia w całkowitą obojętność i otępienie. To pozwoliłoby mu uniknąć cierpienia duchowego. Osoba mówiąca w wierszu marzy o nirwanie, o osiągnięciu jej stanu. Chce żyć dla samego faktu istnienia. Ma nadzieję, że zapomni o rozczarowaniach, straconych szansach i ideach, których nie udało mu się zrealizować. Wszystko to odebrało mu radość życia. Czuje się oszukany, ponieważ wartości, jakie wpajano mu w dzieciństwie okazały się kłamstwem, fałszem i obłudą. Śmieje się z własnej naiwności. Jest pokonany przez brutalną rzeczywistość. Te przemyślenia odbierają osobie mówiącej w wierszu resztki energii i siły do działania. Podmiot liryczny poddał się całkowicie.
Kazimierz Przerwa-Tetmajer. O cicha, mglista, o smutna jesieni! Już w duszę czas twój dziwny, senny spływa, przychodzą chmary zapomnianych cieni, tęsknota wiedzie je smutna i tkliwa, ileż miłości, och, ileż kochania. umarła przeszłość z naszych serc pochłania,
mapiwida Hymn Jan Kasprowicz np. ‘’Dies Irae’’ (Dzień gniewu), podkreśla grozę czasów ostatecznych Obrazy w wierszu zwiastują nadchodzącą katastrofę ,kres cywilizacji ,koniec ludzkości. Leopold Staff ‘’Deszcz jesienny ‘wiersz ma charakter dekadencki ,życie człowieka jest pozbawione sensu ,jest wędrówką do śmierci ,pełno jest cierpienia ,bólu ,rozpaczy ,rezygnacji te emocje unicestwiają człowieka . 0 votes Thanks 1
Śmierć. Autor: Kazimierz Przerwa-Tetmajer. Śmierci! Patrzysz tak na mnie dobrymi oczyma, nie upiór straszny, nie kościana mara, lecz jakaś wierna towarzyszka stara Patrzysz tak na mnie dobrymi oczyma. Z mojego życia cóż oto wyniosłem?
Liceum PolskiMatematykaChemiaFizykaInformatykaAngielskiNiemieckiFrancuskiGeografiaBiologiaHistoriaWOSWOKPOReligiaMuzykaPlastyka Gimnazjum PolskiMatematykaChemiaFizykaAngielskiNiemieckiHistoriaBiologiaGeografiaWOSMuzykaPlastykaReligiaZAMÓW PRACE Analiza wiersza "Nie wierz w nic"- Kazimierz Przerwa-Tetmajer Autorem wiersza Nie wierzę w nic jest młodopolski poeta, nowelista, powieściopisarz i dramaturg Kazimierz Przerwa –Tetmajer (ur. 12 lutego 1865 w Ludźmierzu na Podhalu, zm. 18 stycznia 1940 w Warszawie). Podmiotem lirycznym jest przedstawiciel epoki Młodej Polski, natomiast odbiorcą – młodopolanie. Wiersz ten jest nawiązaniem do filozofii Artura Schopenhauera, który twierdził, ze nic w życiu nie ma sensu i człowiek nigdy nie osiągnie szczęścia. Utwór jest bogaty w środki stylistyczne takie jak: epitety, które wzbogacają tekst np.: dziki, senny, tajemniczy; metafora – Posągi moich marzeń strącam z piedestałów i porównanie A wprzód je depcę z żalu tak dzikim szaleństwem, jak rzeźbiarz, co chciał zakląć w marmuru Afrodytę ukazują, że podmiot liryczny utracił wiarę we własne marzenia poddał się losowi. Przez zastosowanie takich środków stylistycznych podmiot liryczny odsłonił przed nami swoje uczucia. Przekazał nam swój światopogląd. Wiersz Tetmajera jest sonetem. Wskazuje na to czternaście wersów, które ułożone są z dwóch czterowierszy i dwóch trójwierszy. Sonet ten jest trzynastozgłoskowcem. Występują w nim rymy nieparzyste (a b b a): świecie/zapałów/piedestałów/śmiecie, rymy końcowe (umieszczone na końcu wersu): Jak rzeźbiarz, co chciał zakląć w marmur Afrodytę, Widząc trud swój daremnym, marmury rozbite oraz rymy żeńskie (akcent na przedostatnią sylabę): szaleństwem/ przekleństwem. Uważam, że sonet Kazimierza Przerwy – Tetmajera jest wspaniałym odzwierciedleniem rzeczywistości oraz zachowania ludzi w epoce Młodej Polski. Poeta chciał przekazać młodopolanom, że jedyną drogą ratunku od codzienności była ucieczka w stan Nirwany (W buddyzmie stan wyzwolenia od cyklu narodzin i śmierci. Osoba, która go osiągnęła jest wolna od cierpienia i jego przyczyn). Obliczanie ściany Obliczanie ściany Obliczenia ścian Reakcja z dachu 2,83 Reakcja z stropu 17,11 Grubość ściany:25 cm Ściany zewnętrzne wykonane z bloczków silikatowych N 25 klasy 15 MPa. Zestawienie obciążeń jest to suma sił z wyższych kondygnacji, jest to reakcja... Wahadło matematyczne. Sprawozdanie z Doświadczenia Wahadło matematyczne. Sprawozdanie z Doświadczenia POMIAR PRZYŚPIESZENIA ZIEMKSIEGO PRZY POMOCY WAHADŁA MATETATYCZNEGO Wahadła Matematycznego WAHADŁO- bryła sztywna wykonująca drgania wokół osi (zwykle poziomej) nieprzechodzącej przez środek ci... Śluby panieńskie- recenzja Śluby panieńskie- recenzja GDZIE WYSTAWIONO SZTUKĘ? Sztuka została wystawiona w Teatrze Muzycznym ROMA TREŚĆ Sztuka rozgrywa się w polskim, typowym szlacheckim dworku z XIX w. Fabuła utworu jest bardzo prosta– starsi państwo – pan Radost i pa... Uniwersytet Jagielloński, Akademia Krakowska Uniwersytet Jagielloński, Akademia Krakowska Jest to najstarszy uniwersytet polski, założony 1364 przez Kazimierza III Wielkiego na wzór akademii włoskich w Bolonii i Padwie. Odnowiony w 1400 przez królową Jadwigę i króla Władysława II Jagiełłę według wzoru Uniwersytetu... Życie społeczne owadów- termity Życie społeczne owadów- termity Termity są owadami społecznymi żyjącymi w koloniach, których członkowie podzieleni są na kasty. Kolonia termitów może liczyć ponad milion owadów. Na świecie znanych jest ok. 2 tysięcy gatunków. Żyją one w społeczeństwa... Biografia - Arystoteles Biografia - Arystoteles Arystoteles urodzony 384r. zmarł w 322r. Jeden z dwóch, obok Platona największych filozofów greckich. Stworzył opozycyjny do platonizmu i równie spójny system filozoficzny, który bardzo silnie działał na filozofię i naukę europejską, a jego chr... Napoleon Bonaparte w oczach Polaków Napoleon Bonaparte w oczach Polaków Temat referatu: Napoleon Bonaparte w oczach Polaków ?Stara Francja opluła się i zhańbiła, przypatrując się z podłą bezczynnością zagładzie takiego królestwa, jak Polska. Polacy byli zawsze przyjaciółmi Francji i ja wziąłe... Studia AdministracjaHistoriaPolitologiaPrawoSocjologiaPolitykaEtykaPsychologia DziennikarstwoFilozofiaPedagogikaEkonomia Rachunkowo¶ćLogistykaReklamaZarz±dzanieFinanseMarketingStatystykaTechniczneInformatyczneAngielskiNiemieckiArchitekturaMedycynaRehabilitacjaTurystykaKosmetologia studia szkoła streszczenie notatka ¶ci±ga referat wypracowanie biografia opis praca dyplomowa opracowania test liceum matura ksi±żka
Odszedł. Zaś człowiek patrzy w dal, wytęża zadnie oczy - miriady swoich wiecznych fal pod brzeg ocean toczy. On patrzy, czeka. Żre go głód, pali słoneczna spieka, członki mu łamie ciągły trud, sen morzy go - on czeka. Nadzieja i wątpliwość mu na przemian sercem miota, a wszystką duszę chłonie w nim pragnienie i tęsknota.
Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki O cicha, mglista, o smutna jesieni! Już w duszę czar twój dziwny, senny spływa, Przychodzą chmary zapomnianych cieni, Tęsknota wiedzie je smutna i tkliwa, Ileż miłości, oh, ileż kochania Umarła przeszłość z naszych serc pochłania, Z naszych serc biednych, z naszych serc bezdeni... Zamykam oczy... Blade ciche cienie Suną się w liści posępnym szeleście — Jak obłok światło; niesie je wspomnienie... O dni umarłe! o dni! gdzież jesteście... Co pozostało po was?... Ah! daleko, Daleko kędyś toczycie się rzeką Szarą i mętną w głąb puszcz i w milczenie...
Download Przerwa-Tetmajer Kazimierz - Wiersze PDF. Wiersze Evviva l'arte – str 2 Hymn do Nirwany – str 3 Koniec wieku XIX – str 4 Na Anioł Pański – str 5 Melodia mgieł nocnych – str 7 Nie wierzę w nic – str 8 Omówienie – str 9 1 Evviva l'arte Evviva l'arte!
Liceum PolskiMatematykaChemiaFizykaInformatykaAngielskiNiemieckiFrancuskiGeografiaBiologiaHistoriaWOSWOKPOReligiaMuzykaPlastyka Gimnazjum PolskiMatematykaChemiaFizykaAngielskiNiemieckiHistoriaBiologiaGeografiaWOSMuzykaPlastykaReligiaZAMÓW PRACE Nie wierzę w nic - Kazimierz Przerwa - Tetmajer - analiza i interpretacja Nie wierzę w nic - Kazimierz Przerwa - Tetmajer - analiza i interpretacja Sonet Kazimierza Przerwy – Tetmajera ‘Nie wierzę w nic’ jest typowym przykładem twórczości dekadentyzmu, dominuje tu nastrój rozczarowania, bezsensu, goryczy. Już pierwsze słowa utworu: ‘ Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie, wstręt mam do wszystkich czynów, drwię z wszelkich zapałów’ są wyrazem skrajnego pesymizmu, negacji wszystkiego, czyli nihilizmu. Kolejne wersy potęgują wstręt wobec wszelkiego działania. Za pomocą metafory ‘posągi moich marzeń zrzucam z piedestałów’ poeta wyrzeka się wszelkich marzeń, niszcząc je podobnie jak rzeźbiarz, depce swoje dzieło, w które włożył sporo pracy, a mimo to nie jest zadowolony z rezultatów. Autor nie wierzy, że życie może mieć sens, określony cel, do którego mógłby dążyć. Stracił wszelkie ideały, perspektywy, droga, jaką dotychczas szedł nie spełniła oczekiwań. Ze wszystkich tych negatywnych emocji wyłania się myśl, iż wszystkim rządzi konieczność, wobec której wola ludzka jest niczym, więc człowiek powinien się podporządkować, bo nic nie jest w stanie zmienić. Dlatego podmiot liryczny pragnie tylko jednego. Osiągnąć stan nirwany, zgodnie z tym, co proponował Schopenhauer. Chce uwolnić się od potrzeb i cierpień. Pragnie pogrążyć się ‘w bezładności, w omdleniu sennym, tajemniczym’. Dekadencki nastrój wiersza poeta podkreśla też za pomocą środków stylistycznych. epitetów np. ‘trud daremny’, ‘posągi zdruzgotane’, które ukazują bezsens ludzkiego życia. Wspomniana wcześniej metafora i porównanie do rzeźbiarza podkreślają wagę marzeń w egzystencji człowieka, które stając się nieosiągalne odbierają wolę istnienia. Info Sokrates Info Sokrates Katechizm Kościoła Katolickiego ( KKK ) 1700 Godność osoby ludzkiej ma podstawę w stworzeniu jej na obraz i podobieństwo Boże ; wypełnia się ona w powołaniu jej do Bożego szczęścia . Jej właściwe istocie ludzkiej , że w sposób dob... Walka Polaków z germanizacja i rusyfikacja w XIXw. Walka Polaków z germanizacja i rusyfikacja w XIXw. Germanizacja ziem polskich spowodowała zniszczenie administracji oraz szkolnictwa. Germanizacja ziem polskich nastąpiła po upadku powstania styczniowego. Dalszymi przejawami germanizacji ziem zaboru pruskiego było usunięcie języka polskiego ze s... Kształtowanie się systemu politycznego RFN Kształtowanie się systemu politycznego RFN Plan pracy: Wstęp Rozwinięcie: 1. Ustawa Zasadnicza z 1949r. 2. Era Adenauera. 3. Okres przejściowy 1966-1969. 4. Okres rządów socjaldemokratyczno- liberalnych(1969-1982). Zakończenie Wstęp Początkiem drug... Anna Kamieńska "Powrót Hioba" Anna Kamieńska "Powrót Hioba" Utwór ten można rozpatrywać w sposób dwojaki: Anny Kamieńskiej ?Powrót Hioba? opowiada nam o nowym życiu nieszczęśnika, które zostało ofiarowane mu przez Boga po wszelkich próbach wiary. Podmiot liryczny mówi nam, że dla Hioba lepiej byłob... Odrodzenie. Podział epoki na okresy Odrodzenie. Podział epoki na okresy Odrodzenie (renesans) rozpoczęło się w XIV w. we Włoszech, a w krajach północnoeuropejskich w końcu XV w.; trwało - we Włoszech do początku XVI w., a na północy Europy do końca tego wieku (po lata trzydzieste XVII w.). Na ostatnie dwa... "Dywizjon 303" charakterystyka sierżanta Józefa Frantiska "Dywizjon 303" charakterystyka sierżanta Józefa Frantiska Sierżant Józef Frantisek był Czechem odważnym i walecznym. Cechował się także dobrocią, uczciwością i szaleństwem. Był bardzo dobrym pilotem myśliwca tak zwanym "Myśliwcem". Gdy Niemcy za... II wojna światowa II wojna światowa I: 1 września 1939 r. O świcie 1 września 1939 r. III Rzesza bez oficjalnego wypowiedzenia wojny zaatakowała Polskę. Pierwsze strzały padły u wejścia do portu gdańskiego na Westerplatte (najnowsze badania wykazały inne miejsce pierwszego starcia). Polsc... Kim musi być współczesny menedżer Kim musi być współczesny menedżer Spis treści Wstęp 3 Rozdział I. Role menedżerów. 4 1. Role interpersonalne. 4 2. Role informacyjne. 4 3. Role decyzyjne. 4 Rozdział II. Podział menedżerów. 5 1. Ze względu na predyspozycje psychiczne. 5 2. Ze względu na poziom za... Studia AdministracjaHistoriaPolitologiaPrawoSocjologiaPolitykaEtykaPsychologia DziennikarstwoFilozofiaPedagogikaEkonomia Rachunkowo¶ćLogistykaReklamaZarz±dzanieFinanseMarketingStatystykaTechniczneInformatyczneAngielskiNiemieckiArchitekturaMedycynaRehabilitacjaTurystykaKosmetologia studia szkoła streszczenie notatka ¶ci±ga referat wypracowanie biografia opis praca dyplomowa opracowania test liceum matura ksi±żka
Kazimierz Przerwa-Tetmajer, urodzony na Podhalu, od dziecka wychowywany w bliskości z kulturą, bywalec salonów, bohater burzliwych romansów. Za poetę pokolenia uznany został nie bez powodu. W swych wierszach dawał wyraz znużeniu, smutkowi i rozczarowaniu, które przytłaczały nie tylko jego samego i innych artystów, lecz także
Kazimierz Przerwa-Tetmajer – polski poeta, nowelista, powieściopisarz, przedstawiciel Młodej Polski, brat przyrodni malarza Włodzimierza Tetmajera. Urodził się 12 lutego 1865 roku w Ludźmierzu. Uczęszczał do Gimnazjum św. Anny w Krakowie, gdzie przeniósł się w 1883 z rodziną. W latach 1884–1886 studiował na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zadebiutował w 1886 roku poematem prozą Illa. Jest jednak prawdopodobne, że jego faktycznym debiutem była nowela pt. Rekrut (tekst zaginął). W roku 1888 Tetmajer zdobył nagrodę literacką za wiersz ku czci Mickiewicza, a rok później za wiersz ku czci Kraszewskiego. W latach 1888–1893 podjął współpracę z pismami Tygodnik Ilustrowany, Kurier Warszawski i krakowskim Czasem. Wydał osiem serii Poezji, z których najwartościowsze to druga (1894), trzecia (1898) i czwarta (1900). Nastrojowa poezja Tetmajera odpowiadała dekadentom i bohemie młodopolskiej. Mieszkając w młodości w Ludźmierzu, poznał dobrze Podhale, Spisz, Liptów i Tatry. W latach 1881–1891 odbył wiele wycieczek w Tatry z bratem, Franciszkiem Henrykiem Nowickim, Karolem Podkańskim, Michałem Kirkorem, Klimkiem Bachledą, Tadeuszem (Boyem) Żeleńskim, Januszem Chmielowskim, Jerzym Żuławskim. W 1892 roku brał udział w pierwszym wejściu na Staroleśny Szczyt. Po roku 1896, z powodu problemów ze zdrowiem, nie zdobywał już szczytów Tatr, ale za to wędrował po dolinach tatrzańskich, a także po Podhalu. W roku 1902 taternicy nadali nazwę Przełęcz Tetmajera (Tetmajerscharte, Tetmajer-horhos, potem także Tetmajerovo sedlo) przełęczy między Gerlachem a Zadnim Gerlachem, a Towarzystwo Tatrzańskie nadało mu honorowe członkostwo. Zafascynowany góralskim folklorem napisał cykl opowieści Na skalnym Podhalu, ponadto epopeję tatrzańską Legenda Tatr, składającą się z dwóch części: Maryna z Hrubego i Janosik Nędza Litmanowski. W 1896 przebywał w Heidelbergu, pełniąc funkcję osobistego sekretarza Adama Krasińskiego. Podróżował po Włoszech, Szwajcarii, Francji i Niemczech. Po I wojnie światowej mieszkał w Krakowie, Zakopanem, wreszcie osiadł na stałe w stolicy. W latach 1918–1919 interesował się sporem polsko-czechosłowackim o granicę w Tatrach i na Podtatrzu, brał udział w przygotowaniach do plebiscytu na Spiszu i Orawie; napisał na ten temat broszurę pt. O Spisz, Orawę i Podhale (1919). Pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich (1921), w 1928 r. przyznano mu nagrodę literacką miasta Warszawy a w 1934 został członkiem honorowym Polskiej Akademii Literatury. W roku 1931 obchodzono uroczyście czterdziestopięciolecie jego twórczości. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia (utrata wzroku i nasilająca się choroba umysłowa, będąca efektem kiły) musiał wycofać się z życia społecznego i twórczości literackiej. Miał zapewniony byt dzięki ofiarności społecznej. W styczniu 1940 roku został przetransportowany z Hotelu Europejskiego do Szpitala Dzieciątka Jezus w Warszawie, gdzie po kilku dniach zmarł (18 stycznia). Przyczyną zgonu (jak wykazała sekcja) był nowotwór przysadki mózgowej oraz niedokrwistość i niewydolność krążenia. Pochowano go wtedy zgodnie z jego życzeniem w grobie syna na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Obecnie spoczywa na zakopiańskim Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku. Był przyrodnim, młodszym bratem Włodzimierza Tetmajera, a przez matkę, Julię z Grabowskich, kuzynem Tadeusza Boya-Żeleńskiego. Mimo że kilkakrotnie był zaręczony ( z Laurą Rakowską, z myślą o której napisał wiersz A kiedy będziesz moją żoną), nigdy się nie ożenił. Ze związku z nieznaną z nazwiska aktorką miał nieślubnego syna Kazimierza Stanisława, do którego przez kilka lat, do roku 1906, nie przyznawał się. Później zaczął starać się o rozwój talentów syna, ten jednak, popadłszy w alkoholizm i zaraziwszy się chorobą weneryczną, w wieku 33 lat popełnił samobójstwo. Tetmajer miał kilkuletni romans z góralką Marią Palider, która była pierwowzorem Maryny z Hrubego z Legendy Tatr. Napisał dla niej wiersz Kocham Cię za to, że Cię kochać muszę. Wiersze Kazimierza Przerwy-Tetmajera były wielokrotnie opracowywane muzycznie przez Mieczysława Karłowicza, Władysława Żeleńskiego i Karola Szymanowskiego. W 1922 r. zespół i instytucja teatralna Reduta wystawiła Judasza Kazimierza Przerwy-Tetmajera ze Stefanem Jaraczem w roli tytułowej. W 1928 r. Władysław Lenczewski nakręcił film Romans panny Opolskiej na podstawie powieści Kaimierza Przerwy-Tetmajera. W latach sześćdziesiątych XX w. Tadeusz Różewicz napisał wiersz Kazimierz Przerwa-Tetmajer. W 1983 Jacek Koprowicz nakręcił kontrowersyjny film biograficzny o Tetmajerze pt. Przeznaczenie. W 1984 r. Wanda Kwietniewska z zespołu Wanda i Banda nagrała piosenkę Ulica Tetmajera (muz. W. Kwietniewska, M. Raduli, J. Krzaklewski, sł. J. Cygan). W 1994 r. na ekrany kin weszła Legenda Tatr w reż. Wojciecha Solarza, oparta głównie na opowiadaniach z cyklu Na Skalnym Podhalu. Wiersz Grób poety autorstwa Kazimierza Przerwy – Tetmajera przeczytasz TUTAJ. Lubię, kiedy kobieta… Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu,gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała bledniei wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie. Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,gdy krótkim, urywanym oddycha oddechemi oddaje się cała z mdlejącym uśmiechem. I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabraniaprzyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądaniazwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia,gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia. Lubię to – i tę chwilę lubię, gdy koło mniewyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,a myśl moja już od niej wybiega skrzydlataw nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata. Nie wierzę w nic… Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie,Wstręt mam do wszystkich czynów, drwię z wszelkich zapałów:Posągi moich marzeń strącam z piedestałówI zdruzgotane rzucam w niepamięci śmiecie. A wprzód je depcę z żalu tak dzikiem szaleństwem,Jak rzeźbiarz, co chciał zakląć w marmur Afrodytę,Widząc trud swój daremnym, marmury rozbiteDepce, plącząc krzyk bólu z śmiechem i przekleństwem. I jedna mi już tylko wiara pozostała:Że konieczność jest wszystkiem, wola ludzka niczem —I jedno mi już tylko zostało pragnienie Nirwany, w której istność pogrąża się całaW bezwładności, w omdleniu sennem, tajemniczem,I nieczując przechodzi zwolna w nieistnienie. Źródło:
Za taka rozmową. tęskniłem lata Każde twoje słowo. słodkie w mem sercu wywołuje dreszcze -. mów do mnie jeszcze Mów do" mnie jeszcze Ludzie nas nie słyszą, słowa twe dziwnie poją i kołyszą, jak kwiatem, każdem słowem twem się pieszczę -.
Spis treści Kondycja ludzka: 1 Przekleństwo: 1 Śmiech: 1 Śmierć: 1 Wiara: 1 Żal: 1 Nie wierzę w nic… 1 Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie, Wstręt mam do wszystkich czynów, drwię z wszelkich zapałów: Posągi moich marzeń strącam z piedestałów[1] I zdruzgotane rzucam w niepamięci śmiecie… 5 Jak rzeźbiarz, co chciał zakląć w marmur Afrodytę[3], Widząc trud swój daremnym, marmury rozbite Depce, plącząc[4] krzyk bólu z śmiechem i przekleństwem. 10Że konieczność jest wszystkim, wola ludzka niczym — I jedno mi już tylko zostało pragnienie ŚmierćNirwany[5], w której istność[6] pogrąża się cała W bezwładności, w omdleniu sennym, tajemniczym I, nie czując, przechodzi z wolna w nieistnienie.
Świat, który go otacza, potęguje tylko samotność, strach przed życiem, w którym nie ma żadnych stałych wartości, nawet wiara w Boga została zatracona. Człowiek końca wieku jest samotny, bezradny, nie jest w stanie podjąć jakiegokolwiek działania, jedyne, na co może się zdobyć, to milczenie i bierność:
Nie wierzę w nic... Autor:Kazimierz Przerwa-Tetmajer Wyd. w latach:2012 - 2022 ISBN:978-83-270-4190-6, 978-83-285-4148-1 Autotagi:dokumenty elektronicznedruke-booki Więcej informacji... Nie wierzę w nic... Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie, Wstręt mam do wszystkich czynów, drwię z wszelkich zapałów: Posągi moich marzeń strącam z piedestałów I zdruzgotane rzucam w niepamięci śmiecie... A wprzód je depcę z żalu tak dzikim szaleństwem, Jak rzeźbiarz, co chciał zakląć w marmur Afrodytę, Widząc trud swój daremnym, marmury rozbite Depce, plącząc krzyk bólu z śmiechem i przekleństwem. [...]Kazimierz Przerwa-Tetmajer Ur. 12 lutego 1865 w Ludźmierzu Zm. 18 stycznia 1940 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Na Skalnym Podhalu (1910), Legenda Tatr (1912); wiersze: Eviva l'arte; Hymn do Nirwany; Koniec wieku XIX; Prometeusz; Lubię, kiedy kobieta; Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej; Pieśń o Jaśku zbójniku; List Hanusi. Poeta, jeden z czołowych przedstawicieli polskiego modernizmu (Młodej Polski); spośród jego obfitej twórczości poetyckiej najistotniejsze dla historii literatury pozostają wiersze z drugiej (1894), trzeciej (1898) i czwartej (1900) serii Poezji, oddające ducha dziewiętnastowiecznego dekadentyzmu, pesymizmu egzystencjalnego, a także fascynacji myślą Schopenhauera i Nietzschego oraz mitologią i filozofią indyjską, które właściwe było pokoleniu Tetmajera, szczególnie młodopolskiej bohemie. Tetmajer zasłynął ponadto jako autor śmiałych erotyków, a także piewca górskiej przyrody Tatr i popularyzator folkloru podhalańskiego; pisał również dramaty (Zawisza Czarny, Rewolucja, Judasz), nowele i powieści (Ksiądz Piotr; Na Skalnym Podhalu; Legenda Tatr; Z wielkiego domu; Panna Mery). Był przyrodnim bratem Włodzimierza Tetmajera, stanowił prototyp postaci Poety z Wesela Wyspiańskiego. Jego ojciec, Adolf Tetmajer, brał udział w powstaniu listopadowym i styczniowym; matka, Julia Grabowska, należała do tzw. koła entuzjastek, literatek skupionych wokół Narcyzy Żmichowskiej. Podczas studiów na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1884-1886) zaprzyjaźnił się z Lucjanem Rydlem, Stanisławem Estreicherem i Ferdynandem Hoesickiem. Zajmował się twórczością poetycką i pracą dziennikarską w "Kurierze Polskim" (współredaktor 1989--93), "Tygodniku Ilustrowanym", "Kurierze Warszawskim" i krakowskim "Czasie". Przez wiele lat pełnił funkcję sekretarza Adama Krasińskiego (wnuka Zygmunta, zajmującego się wydawaniem spuścizny autora Nie-Boskiej komedii) i w tej roli przebywał w Heidelbergu (1895). W czasie I wojny światowej był związany z legionami Piłsudskiego (redagował pismo "Praca Narodowa"); po wojnie wdał się w spór polsko-czechosłowacki o linię graniczną w Tatrach, był organizatorem Komitetu Obrony Spisza, Orawy i Podhala oraz prezesem Komitetu Obrony Kresów Południowych. W 1921 został prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, a w 1934 członkiem honorowym Polskiej Akademii Literatury. Drugą połowę życia poety naznaczyła choroba. Powikłania wywołane kiłą doprowadziły najpierw do zaburzeń psychicznych (które ujawniły się już podczas obchodów 25-lecia jego twórczości w 1912 r.), a w późniejszym czasie do utraty wzroku. Pod koniec życia Tetmajer egzystował dzięki ofiarności społecznej, umożliwiono mu mieszkanie w Hotelu Europejskim w Warszawie, skąd został eksmitowany w styczniu 1940 r. przez okupacyjne władze niemieckie. Zmarł w Szpitalu Dzieciątka Jezus z powodu nowotworu przysadki mózgowej oraz niewydolności krążenia. Jest pochowany na Cmentarzu Zasłużonych w Zakopanem; na warszawskich Powązkach znajduje się jego symboliczny grób. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami. (...) Więcej... Nikt jeszcze nie obserwuje nowych recenzji tego dzieła. Autor:Kazimierz Przerwa-Tetmajer Wydawcy:Legimi (2022) Nowoczesna Polska (2022) Wolne Lektury (2014) NASBI (2014) ebookpoint BIBLIO (2014) IBUK Libra (2012) Imprint sp. z o. o (2012) ISBN:978-83-270-4190-6 978-83-285-4148-1 Autotagi:dokumenty elektroniczne druk e-booki literatura zasoby elektroniczne Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 6 rekordów bibliograficznych, pochodzącychz bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu. Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał. Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego Dotacje na innowacje - Inwestujemy w Waszą przyszłość Uprzejmie informujemy, że nasz portal zapisuje dane w pamięci Państwa przeglądarki internetowej, przy pomocy tzw. plików cookies i pokrewnych technologii. Więcej informacji o zbieranych danych znajdą Państwo w Polityce prywatności. W każdym momencie istnieje możliwość zablokowania lub usunięcia tych danych poprzez odpowiednie funkcje przeglądarki internetowej.
